KLANZA Pismo Pedagogów i Animatorów /nr 2
Opis
O pedagogice fascynacji
„Kto może trenować sztuki cyrkowe? Okazuje się, że każdy – od kilkuletniego dziecka po seniora – jak zapewniają autorzy artykułów. Pedagogika cyrku jako metoda pracy z osobami w każdym wieku (również niepełnosprawnymi) dostosowuje ćwiczenia do możliwości psychofizycznych uczestników i zapewnia im przede wszystkim dobrą zabawę. [...]
Można traktować zajęcia cyrkowe jako niebanalne hobby, sposób na aktywne spędzanie wolnego czasu – dla przyjemności i własnego rozwoju. Może to też być praca: można zostać artystą Nowego Cyrku albo instruktorem pedagogiki cyrku czy po prostu dorabiać sobie, występując podczas różnego rodzaju festynów. Grupy cyrkowe powstają i działają w różnych środowiskach – na wsi i w mieście – jako oferta szkoły, domu kultury czy na przykład ośrodka socjoterapii. Możliwość satysfakcjonującej fizycznej aktywności, własnego rozwoju, prezentowania swoich umiejętności podczas różnych pokazów, możliwość wyjazdów, wymiany międzynarodowej czynią uczestnictwo w grupie cyrkowej szczególnie atrakcyjnym. Dla nauczyciela zaś pedagogika fascynacji jest skuteczną metodą osiągania celów nie tylko wychowawczych, ale także dydaktycznych, pomaga bowiem zarówno w nabywaniu umiejętności psychospołecznych, jak i tych potrzebnych w uczeniu się. Doskonale sprawdza się w terapii czy codziennej pracy szkolnej”.
Elżbieta Kędzior-Niczyporuk